İSTEDİĞİMİ BULDUM EŞKERE CAN İÇİNDE

İstediğimi buldum eşkere can içinde,
Taşra isteyen kendi, kendi nihan içinde.

Kaimdir hiç ırılmaz, onsuz kimse dirilmez,
Adım adım yer ölçer, kendi revan içinde.

Bu tılsımı bağlayan, cümle dilde söyleyen,
Yere göğe sığmayan, girmiş bu can içinde.

Uğru olmuş uğrular, kendi kendini çakar,
Sahne kendisi olmuş, kendi zindan içinde.

Tutun diye çağırır, uğru dahi çağırır,
Bu ne acayip uğru, bu çağıran içinde.

Siyaset meydanında kalabadan bakan o,
Siyaset kendi olmuş, girmiş meydan içinde.

Kudret kılıcın almış, nefsin boynuna çalmış,
Nefsini tepelemiş, elleri kan içinde.

Sayrı olmuş iniler, Kuran ününü dinler,
Kuran okuyan kendi, kendi Kuran içinde.

Yüce yüce arş düzer, kendözün onda bezer,
Gör nice cevlan eder, hırka palas içinde.

Türlü türlü imaret, köşk ve saray yapan o,
Kara nikap tutunmuş, girmiş külhan içinde.

Baştan ayağa değin Hak nuru seni tutmuş,
Hak'tan ayrı ne vardır, kalma güman içinde.

Bir isen birliğe bak, ikiyi elden bırak,
Tüm manayı bulasın sıdk ve iman içinde.

Orucuna güvenme, namazına dayanma,
Cümle taat tak olur naz ve niyaz içinde.

Oruc, namaz, gusül, hac hicaptır aşıklara,
Aşık ondan münezzeh hassül havas içinde.

Girdim gönül şehrine, daldım onun bahrine,
Aşk ile seyrederken iz buldum can içinde.

O izi ben izledim, sağım solum gözledim,
Çok acayipler gördüm, yoktur cihan içinde.

Şah oluban oturur, kula buyruk tutturur,
Fermanını buyurur küfr-i ferman içinde.

Yunus senin sözlerin, manadır bilenlere,
Söyleyeler sözünü devr-i zaman içinde.

Yunus Emre


(Şiirin aslı)

İstedügümi buldum eşkere cân içinde
Taşra isteyen kendü kendü nihân içinde

Kâ’imdür hîç ırılmaz ansuz kimse dirilmez
Adım adım yir ölçer kendü revân içinde

Bu tılsımı baglayan cümle dilde söyleyen
Yire göge sıgmayan girmiş bu cân içinde

Ugrı olmış ugrılar kendü kendüyi çakar
Sahne kendüsi olmış kendü zindân içinde

Dutun diyü çagırur ugrı dahı çagırur
Bu ne ‘acâyib ugrı bu çagıran içinde

Siyâset meydânında galabadan bakan ol
Siyâset kendü olmış girmiş meydân içinde

Kudret kılıcın almış nefsün boynını çalmış
Nefsini depelemiş elleri kan içinde

Sayru olmış iniler Kur'ân ünini dinler
Kur'ân okıyan kendü kendü Kur'ân içinde

Yüce yüce ‘Arş düzer kendözin anda bezer
Gör niçe cevlân ider hırka palâs içinde

Dürlü dürlü ‘imâret köşk ü sarây yapan ol
Kara nikâb dutunmış girmiş külhân içinde

Başdan ayaga degin Hak nûrı seni dutmış
Hak'dan ayru ne vardur kalma gümân içinde

Birisen birlige bak ikiyi elden bırak
Bütün ma‘nî bulasın sıdk u îmân içinde

Orucuna güvenme namâzuna tayanma
Cümle tâ‘at tak olur nâz u niyâz içinde

Oruc-namâz gusl u hac hicâbdur ‘âşıklara
‘Âşık andan münezzeh hâssü'l-havâs içinde

Girdüm gönül şehrine taldum anun bahrine
‘Işkıla seyr iderken iz buldum cân içinde

Ol izi ben izledüm sagum solum gözledüm
Çok ‘acâibler gördüm yokdur cihân içinde

Şâh oluban oturur kula buyruk tutdurur
Fermânını buyurur küfr-i fermân içinde

Yûnus senün sözlerün ma'nîdür bilenlere
Söyleyeler sözüni devr-i zamân içinde

Yunus Emre

Derleme ve yorum: Zeki Çağlar