EY AŞK DELİSİ OLAN

Ey aşk delisi olan, ne kaldın perakende,
O seni deli kılan yine sendedir sende.

Dünyada, ahrette Hak, yer gök doludur mutlak,
Hiç gözlere görünmez, kim bilir ne nişanda.

Her kim onu gördüm dese gerek oda yakalar,
Her kim ona şek getirir ne dinde ne imanda.

Ger meyhaneye vardım, onsuz yer göremedim,
Yine ona sataştım, girdim ise külhanda.

Her kim aradı cismin, cisminde buldu hasmın,
Ne dünya ahret ona, ne karda ne ziyanda.

Bir nicesine kaç der, bir nicesine tut der,
Kaçanla bile kaçar, yine durur duranda.

Uğrı diye kullarını giriftar eden o,
Medet edip erişen odur yine zindanda.

Derler ki: Miskin Yunus, niçin deli oldun sen,
Ne akıl, ne fehm kalsın, işbu sırrı duyanda.

Yunus Emre


(Şiirin aslı)

İy ‘ışk delüsi olan ne kaldun perâkende
Ol seni delü kılan yine sendedür sende

Dünyâ âhiret ol Hak yir-gök toludur mutlak
Hîç gözlere görinmez kim bilür ne nişânda

Her kim anı gördüm dise gerek oda yakalar
Her kim ana şek getürür ne dînde ne îmânda

Ger meyhâneye vardum ansuz yir göremedüm
Yine ana sataşdum girdüm dahı külhânda

Her kim aradı cismin cisminde buldı hasmın
Ne dünyâ âhret ana ne assı ne ziyânda

Bir niçesine kaç dir bir niçesine tut dir
Kaçanla bile kaçar bile turur turanda

Ugrı diyü kullarını giriftâr iden ol
Meded idüp irişen gine bile zindânda

Eydürler miskîn Yûnus niçün delü oldun sen
Ne ‘akl u ne fehm kalsun iş bu sırrı tuyanda

Yunus Emre

Derleme ve yorum: Zeki Çağlar