AŞKIN ODU DÜŞTÜ CANA

Aşkın odu düştü cana, eritti yürek yağını,
Kesti hevasetin kökün, oda yandırdı bağını.

Kazdı kahır kazmasıyla, canda cefa ocağını,
Çaldı nefsimin boynuna himmet eri bıçağını.

Rahmet suyu ile yudu, gönlün evin ap arıca,
Hıdmet kapısından ona sundu şükür ayağını.

Her kim bizi yerer ise, Hak dileğin versin ona,
Urmaklığa kastedenin düşem öpem ayağını.

Kim bize taş atar ise, güller nisar olsun ona,
Çırağıma kastedenin Hak yandırsın çırağını.

Miskin gönlün, aşk elinden iki büküldü vücudu,
Tövbe kapısından sundum ona iman dayağını.

Gel şimdi ey miskin Yunus, hevaseti elden bırak,
Çalap ruzi eyle bize, o kanaat bıçağını.

Yunus Emre


(Şiirin aslı)

‘Işkun odı düşdi câna eritdi yürek yagını
Kesdi hevâsetün kökin oda yandurdı bâgını

Kazdı kahır kazmasıla cânda cefâ ocagını
Çaldı nefsümün boynına himmet eri bıçagını

Rahmet suyıyıla yudı gönlüm evin ap-arıca
Hıdmet kapusundan ana sundı şükür ayagını

Her kim bizi yererise Hak dilegin virsün ana
Urmaklıga kasd idenün düşem öpem ayagını

Kim bize taş atarısa güller nisâr olsun ana
Çırâguma kasd idenün Hak yandursun çırâgını

Miskîn gönlün ‘ışk elinden iki büküldi vücûdı
Tevbe kapusından sundum ana îmân tayagını

Gel imdi iy miskîn Yûnus hevâseti elden bırak
Çalab rûzı eyle bize ol kanâ‘at bıçagını

Yunus Emre

Derleme ve yorum: Zeki Çalar