BENİ AŞKTAN ESREDEN

Beni aşktan esreden havale eyledi Tur’a,
Dağ eyledi pamuk gibi kayaları pare pare.

Aşk elin kirişe vursa, okuna kim karşı dura,
Gök yüzünde melekler aşk oku indirdi yere.

Gör Harut Marut ne idi, hazrette ferişte idi,
Nasibin aşka aldırıp makamın Zühre’ye vere.

Abdestimiz namazımız, doğruluktur taatımız,
Aşk ile bağladık safımız, safımızdan kim ayıra.

Mescid medrese olduğu, ban cemaat kılındığı,
Halayık saf saf durduğu, aşk şükranesidir zira.

İçimde yanar aşk odu, gönlümde onun hasedi,
Aşk odunun tütününden Yunus’un benzi sarara.

Yunus Emre

Derleme ve yorum: Zeki Çağlar