NE BİLSİN BU AŞKI GAFİLLER UYALAR

Ne bilsin bu aşkı gafiller uyalar,
Ne döysün bu yola azıksız yayalar.

Gelin biz varalım Yusuf'u görelim,
Yüzünün nurundan bin açlar doyalar.

O vahdet ilinde, diken yok gülünde,
Şeker çok dilinde, yüzünde hayalar.

Aşıklar dağında, maşuklar bağında,
Budak sürümüşler, duduksuz yayalar.

Harabatilerden göründü çünkü aşk,
N'iderler bu arı, bu rengi yuyalar.

N'olaydı ben onu göreydim bu gözle,
Ne döysün bu gözler, döyemez kabalar.

Bizi biz koyalım, onlar biz olalım,
Birliği duyanlar ikilik koyalar.

Yunus sen bir olgil, gönülde sır olgil,
Ki derviş olanlar bu sırdan duyalar.

Yunus Emre


(Şiirin aslı)

Ne bilsün bu ‘ışkı usanlar-uyalar
Ne döysün bu yola azıksuz yayalar

Gelün biz varalum Yûsuf'ı görelüm
Cemâli honından bin açlar toyalar

O vahdet ilinde diken yok gülinde
Şeker çok dilinde yüzinde hayâlar

‘Âşıklar tagında ma'şûklar bâgında
Budak sürimişler duduksuz yayalar

Harâbâtîlerden göründi çün kim ‘ışk
N'iderler bu ‘ârı bu rengi yuyalar

N'olaydı ben anı göreydüm bu gözle
Ne döysün bu gözler döyemez kabâlar

Bizi biz koyalum anlar biz olalum
Birligi tuyanlar ikilik koyalar

Yûnus sen bir olgıl gönülde sır olgıl
Ki dervîş olanlar bu sırdan tuyalar

Yunus Emre

Derleme ve yorum: Zeki Çalar