EY PADİŞAH-I LEM YEZEL

Ey padişah-ı lem yezel, kıldım yönüm senden yana,
İşbu yüzüm karasıyla, vasl isterem senden yana.

Sensin bu gözümde gören, sensin dilimde söyleyen,
Sensin beni var eyleyen, sensin hemen önden sona.

Sen ki dedin ya Rab bana, ben yakınım senden sana,
Sen yakınsın benden bana, görklü yüzün göster bana.

Nice yakınsın bana sen, müştak ve hasret sana ben,
Gece gündüz gözlerim ben, göremezim kaldım tana.

Her gelen odur, giden o, görünen odur, gören o,
Gökte ve yerde cümleten odur, ger bana görüne.

Yunus bu sır Hak olur, bu dil ile gelmek yok olur,
Bilmesi bunun zevk olur, akıl fehim ermez ona.

Yunus Emre


(Şiirin aslı)

İy pâdişâh-ı Lem-yezel kıldum yönüm senden yana
İş bu yüzüm karasıyla vasl isterem senden yana

Sensin bu gözümde gören sensin dilümde söyleyen
Sensin beni var eyleyen sensin hemin öndin sona

Sen kim didün yâ Rab bana ben yakınam senden sana
Çün yakınsın benden bana görklü yüzün göster bana

Niçe yakınsın bana sen müştâk u hasret sana ben
Dün-gün seni gözleyüben göremezem kaldum tana

Her gelen oldur giden ol görinen oldur gören ol
Ulvî vü süflî cümleten oldur ger bana görine

Yûnus bu sır Hak durur bu dilile gelmek yok durur
Bilmesi bunun zevk durur ‘aklıla fehm irmez ana

Yunus Emre

Derleme ve yorum: Zeki Çağlar